ಬ್ಲಾಗಿಗರ ರನ್ನಿಂಗ್ ರೇಸು, ಮೇ ಫ್ಲವರ್ ಗ್ಲೂಕೋಸು!

ಸುಶ್ರುತನ ಸೂತ್ರ ತಪ್ಪಿದೆ, ವಿಕಾಸ್ ಎರಡೆಕ್ರೆ ಹೊಲದ ನಡುವೆ ಬಾವಿ ತೊಡಿಕೊಂಡು ಹಾರಲು ಸಜ್ಜಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಶ್ರೀನಿದಿ ಸದಾ ಸೋಮಾರಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೊಸತಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ, ಶರ್ಮರಿಗೆ ಬಿಎಸ್‌ಎನ್‌ಎಲ್ ಪ್ರಾಬ್ಲಂ, ಕೋಡ್ಸರನಿಗೆ ವಿವಾದ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಲು ಹೊಸ ವಿಷಯ ಸಿಕ್ಕಂತಿಲ್ಲ, ಚೇತನಕ್ಕ  ಊರಿಂದ ವಾಪಸ್ ಬಂದಂತಿಲ್ಲ, ಸುಪ್ರೀತ್‌ಗೆ ಎಕ್ಸಾಂ ಬ್ಯೂಸಿ…ಒಟ್ಟಲ್ಲಿ  ಎಲ್ಲ  ಬ್ಲಾಗಿಗರು ಶಾನೇ ಬ್ಯೂಸಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕದ ಕ್ರೇಜು ಕಳೆದುಹೋಗಿದೆ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ….ಮೇ ಫ್ಲವರ್, ರವಿ ಹೆಗಡೆ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಹೊಸದೊಂದು ಆಪರೇಷನ್ ಆರಂಭಿಸಿದೆ!

ನಾವು ಪ್ರೈಮರಿ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ  ತಾಲೂಕು ಮಟ್ಟದ  ಕ್ರೀಡಾಕೂಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಸಾಗರದ ನೆಹರೂ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ  ಓಡಿದವರಿಗೆಲ್ಲ   ಗ್ಲೂಕೋಸ್ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಓಡಿದರೆ ಗ್ಲೂಕೋಸು ಪುಡಿ ಸಿಗತ್ತೆ ಅನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾವೆಲ್ಲ  ರನ್ನಿಂಗ್ ರೇಸ್‌ನಲ್ಲಿ  ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು!  ಸುಸ್ತಾಗದಿರಲಿ, ಚೈತನ್ಯ ಬರಲಿ ಅಂತಾ ಗ್ಲೂಕೋಸು ಪುಡಿ ಕೊಡುತ್ತಿದದ್ದು ಅನ್ನುವುದು ಅರ್ಥವಾಗಲು ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳೇ ಬೇಕಾಯಿತು ಬಿಡಿ! ಮೇ ಫ್ಲವರ್ ಚಟುವಟಿಕೆ ನೋಡಿದಾಗ ಆ ದಿನಗಳು ಮತ್ತ್ಯಾಕೋ ನೆನಪಾಯಿತು!

ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕ ಇವತ್ತು ಇಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದೆ ಅಂತಾದರೆ, ಅದರ ಹಿಂದೆ ಅವದಿ ಬಳಗದ, ಮೇಫ್ಲವರ್ ಮಿಡಿಯಾ ಹೌಸ್‌ನ ಕೈವಾಡ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಇದೆ. ಜಿ.ಎನ್ ಮೋಹನ್  ಎಂಡ್ ಕಂಪನಿ, ಆಗಾಗ ಏನೇನೋ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ! ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕವನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಉಳಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ…

ಮೇ ಫ್ಲವರ್ ಬಳಗಕ್ಕೆ ನನ್ನದೊಂದು ಸಲಾಂ ಹೇಳುವ ಮುನ್ನ  ಒಂದಷ್ಟು  ವಿಚಾರಗಳಿವೆ… ಮೇಫ್ಲವರ್ ಕುರಿತಾಗಿ ನನಗೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವರಿಗೆ  ಎರಡು ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹವಿದೆ. ಒಬ್ಬ  ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು  ಪರಿಚಯಿಸುವಾಗ, ಅಗತ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹೊಗಳಿಕೆ ಅವದಿಯಲ್ಲಿ  ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ ಮೇಫ್ಲವರ್ ಕರೆಸುವ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ತೀರಾ ಎಡಪಂಥೀಯ ಧೋರಣೆ ಉಳ್ಳವರು ಅಥವಾ ಎಡಪಂಥದಲ್ಲಿ  ಸಕ್ರೀಯವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡವರು.  ಜಯನಗರದಲ್ಲೂ   ಮಂಥನ ಅಂತಾ ಒಂದು ತಂಡವಿದೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಆಹ್ವಾನ ಪತ್ರಿಕೆ ಪ್ರತಿ ಸಲ ಬರುತ್ತದೆ. ಅದರ ಒಂದೆರಡು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ ಕೂಡ. ಅಲ್ಲಿನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ನನಗೆ ಸದಾ ಬಲಪಂಥೀಯ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಆ ಕಡೆ ಹೋಗುವುದನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆ, ವಾಸ್ತವತೆ ಎರಡನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಮತ್ತ್ಯಾವ ಸಿದ್ಧಾಂತವೂ ಈ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಬೇಡವಾಗಿದೆ. ಎಡ,ಬಲ, ನವ್ಯ, ಬಂಡಾಯ…ನಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ತಲೆಮಾರು ಇಂತಹ ಹೊಡೆದಾಟದಲ್ಲೇ ತಮ್ಮ  ಆಯುಷ್ಯ ಕಳೆದಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಆ ಕಚ್ಚಾಟ ಈ ತಲೆಮಾರಿಗೂ ಮುಂದುವರಿಯುವುದು ಬೇಡ ಎಂಬ ಆಶಯ ನನ್ನದು. ಹಾಗಂತ ನಾನು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಚಾರದ ಪರ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆ ಬಲಪಂಥೀಯರು ಗುತ್ತಿಗೆ ಪಡೆದ ಸರಕು ಎಂದು ನೀವು ಭಾವಿಸಿಕೊಂಡರೆ ನಾನೇನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ದೇಶವನ್ನು, ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು  ಪ್ರೀತಿಸುವ ಹಕ್ಕು  ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ  ನಾಗರೀಕನಿಗೂ ಇದೆ. ದೇಶವನ್ನು ನಕ್ಸಲರು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದಾದರೆ ನಾನು ಅವರನ್ನೂ ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತೇನೆ. ಇನ್ನು, ಹಾದರ…ಎಡದವರು ಮಾಡಿದರೂ ಹಾದರವೇ, ಬಲದವರು ಮಾಡಿದರೂ  ಅದು ಹಾದರವೇ ಎಂಬ ವಾದ ನನ್ನದು.

ಇನ್ನು  ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು…ಒಂದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಆಯೋಜನೆ ನಾವಂದುಕೊಂಡಷ್ಟು  ಸುಲಭವಲ್ಲ.  ಒಬ್ಬ  ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿ  ಕರೆಸುವಾಗ ಉಂಟಾಗುವ ತೊಂದರೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು. ಜಯಂತ್ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ, ನಾಗೇಶ್ ಹೆಗಡೆ….ಇಂತಹವರನ್ನು ಕರೆಸಬಹುದು ಎಂದು ನಾವು ಮೋಹನ್ ಅವರಿಗೆ ಪುಕ್ಕಟ್ಟೆ  ಸಲಹೆ ನೀಡುವುದು ತುಂಬಾ ಸುಲಭ. ಆದರೆ, ಅದರ ಕಷ್ಟ  ಅವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮೇ ಫ್ಲವರ್ ಬಳಗಕ್ಕೆ  ಸಂಪನ್ಮೂಲ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲವೇನೋ  ಎಂಬ ಭಾವನೆ ನನ್ನದು. ನಿಸಾರ್, ಎಚ್.ಎಸ್.ವಿ…ಇವತ್ತಿನ ಯಾವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ  ಹೋದರೂ ಅವರದ್ದೇ  ಮುಖಗಳು! ಅದೇ ಹಳೆ ಕವಿತೆಗಳು, ಹಳೆ ರಾಗ! ವಿಜ್ಞಾನವೂ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಒಂದು ಬಗೆ. ಕಲೆ, ಮನಃಶಾಸ್ತ್ರ….ಇವು ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರಕಾರಗಳೇ…ಹಾಗಾಗಿ, ಹೊಸ ಕ್ಷೇತ್ರದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು  ಮೇ ಫ್ಲವರ್ ಮಾಡಬಹುದು  ಎಂಬ ಆಶಯ ನನ್ನದು. ಹಾಗಂತ ಹಿರಿಯ ಸಾಹಿತಿಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ನನಗೆ ಗೌರವ ಇಲ್ಲ  ಎಂದೇನಲ್ಲ. ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಿಸಾರ್, ಎಚ್.ಎಸ್.ವಿ…ಅಂತಹವರ ಅನುಭವ ಬಲು ದೊಡ್ಡದು. ಆದರೂ ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು  ಪ್ರೌಢತೆ, ನನ್ನಲ್ಲಿ, ಸುಶ್ರುತ, ವಿಕಾಸ್….ನಮ್ಮಂತಹ ಯುವಕರಲ್ಲಿ  ಇಲ್ಲ  ಮೋಹನ್ ಸರ್…

ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತರು ಪತ್ರಿಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಮೇಲೆ, ಎಲ್ಲರೂ ನಿಮ್ಮ  ಪತ್ರಿಕೆ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು, ಯಾಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಿರಿ….ಅಂತಾ ಕನಿಕರದಿಂದ ಕಾರಂತರ ಬಳಿ ಕೇಳುತ್ತಾರಂತೆ. ಪತ್ರಿಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ  ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಅದನ್ನು ಕೊಳ್ಳುವವರು, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ವಿರಳವಾಗಿತ್ತಂತೆ! ಆ ನೋವನ್ನು ಕಾರಂತರು ತುಂಬಾ ಸೊಗಸಾಗಿ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃಷಿಯು ಒಂತರಹ ಅಂತಹದ್ದೇ! ‘ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿನ ಕಾಸು ಖರ್ಚುಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಾನೇಕೆ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃಷಿ ಮಾಡಬೇಕು’ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು , ಜಿ.ಎನ್ ಮೋಹನ್ ಬಳಗ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃಷಿಯನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲ  ಖಂಡಿತ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲೇ ಬೇಕು. ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕದಲ್ಲಿ  ಗುಂಪುಗಾರಿಕೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ, ಬರಹ ಎಂಬುದು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ವಿಷಯವಾಗುತ್ತಿರುವ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ  ಎಲ್ಲ  ಬ್ಲಾಗಿಗರನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಲು ಮೋಹನ್ ಅವರ ತಂಡ ಹೊರಟಿದೆ.  ಅವರಿಗೊಂದು ಸಲಾಂ…ಆ ತಾಣ ಹೊಡೆದಾಟಕ್ಕೊಂದು ವೇದಿಕೆಯಾಗದಿರಲಿ, ಗುಂಪುಗಾರಿಕೆ ಅಲ್ಲೂ  ಮರುಕಳಿಸದಿರಲಿ…ಎಂಬುದು ನಮ್ಮ ಆಶಯ. ನನ್ನ  ಹಾಗು ಕೆಲವರ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹವನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸಲು ಆ ಬಳಗ ಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ…

ಅಂದಹಾಗೆ, ಅಕ್ಷರವಿಹಾರಕ್ಕೆ  ಒಂದು ವರ್ಷ ತುಂಬಿದೆ.  ವರ್ಷ ತುಂಬಿದಾಗ ಏನೇನೋ ಬರೆಯಬೇಕೆಂಬ ಕನಸಿತ್ತು! ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂಬುದು ನನಗೂ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ವಿಷಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಬರಹ, ಬದುಕು ಇವೆರಡನ್ನೂ ನಾನು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯನ್ನಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.  ಇರುವ ಮೂರು ದಿನದಲ್ಲಿ  ಹೊಡೆದಾಡಿಕೊಂಡು ಬದುಕಲು ನಾನು ಯಾವತ್ತೂ ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ.  ಹಾಗಾಗಿ, ಬದುಕಿನ ವಿರಾಮಕ್ಕಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಂಡ ವಿಹಾರಕ್ಕೂ ಪುಟ್ಟ  ವಿರಾಮ ಬೇಕೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಅದೇನೆ ಇರಲಿ,  ನನ್ನೆಲ್ಲ  ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದ, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಿಕೊಟ್ಟ, ಬಹಳ ಸೊಗಸಾಗಿ ಕಾಲೆಳೆದ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಧನ್ಯವಾದಗಳು…ನಿಮ್ಮ  ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಸದಾ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿಯೇ ಇರಲಿ…